Hebben jullie ook wel eens dat je je afvraagt waar je leven precies naartoe gaat? Wat het nou precies is wat je moet doen met je leven? De laatste tijd is dat een vraag waar ik veel mee bezig ben. Wat is nou het doel van mijn leven? Waarom heeft God me op deze aarde geplaatst? Wat is mijn bestemming? Een stukje van die reis wil ik delen vandaag.
Bestemming onbekend
Wat nou die bestemming van God voor mijn leven is, voelt soms nog zo onbekend, zo onontdekt. Het is soms zo onduidelijk wat het nou precies gaat worden. Waar moet ik naartoe, wat moet ik doen? En altijd als ik dat soort gedachten heb moet ik denken aan Abraham.
Ik dacht altijd dat God hem vertelde: Ga naar Kanaan. Dat was al erg genoeg, een land dat hij niet kende, waar hij geen enkele familie had (behalve hele verre misschien). Een land waarvan je niet weet of er genoeg te eten is, wat je daar voor werk moet doen, waar de waterbronnen zijn. Je weet helemaal niks over het land. En daar moet je dan naar toe, dat was al wel genoeg bestemming onbekend voor mij…
Maar toen ik het laatst weer las in Gen 12, zag ik dat het nog erger was dan ik dacht. “De HEERE nu zei tegen Abram: Gaat u uit uw land, uit uw familiekring en uit het huis van uw vader, naar het land dat Ik u wijzen zal” (Gen 12:1). Hij wist dus niet waar hij naar toe moest!!! Nog erger dan ik al dacht. Het was zo ongeveer iets als: “Begin maar een kant op te bewegen”. “Lekker duidelijk, Heer”, zou ik denk ik hebben gezegd, maar Abram niet, wat deed hij? “Toen ging Abram op weg” (Gen 12:4a). Hij deed het gewoon!
Stip aan de horizon
En toen hij een stuk op weg was; hij was ondertussen in Kanaan aangekomen; toen zei God het volgende: “Toen verscheen de HEERE aan Abram en zei: Aan uw nageslacht zal Ik dit land geven” (Gen 12:7). Hij wist dus, dat zijn kinderen daar zouden gaan wonen… Dus nog niet eens helemaal zeker of hij zelf daar nu ook moest zijn. Hij kreeg eigenlijk een stip aan de horizon, een punt in de toekomst om naar toe te werken.
In Gen 13:14-17 maakt God die stip nog een beetje duidelijker door te vertellen dat hij en zijn nageslacht (dat zo talrijk wordt als het stof van de aarde) het land zullen bezitten zover hij kon kijken. En dat hij het land maar eens door moest trekken om het te verkennen.
Algemene bestemming
Waar we het nog niet over hebben gehad is de algemene bestemming die Abraham ook had. Net als onze algemene identiteit, hebben we ook als christenen en mensen een algemene bestemming. En die heeft God van het begin af aan aan de mensheid gegeven: “En God zegende hen en God zei tegen hen: Wees vruchtbaar, word talrijk, vervul de aarde en onderwerp haar, en heers over de vissen van de zee, over de vogels in de lucht en over al de dieren die over de aarde kruipen!” (Gen 1:28). En na de zondeval: “Daarom zond de HEERE God hem weg uit de hof van Eden, om de aardbodem te bewerken, waaruit hij genomen was.” (Gen 3:23).
En dat deed Abraham, zoals je misschien wel weet werd hij een van rijkste mannen van die tijd. Hij had veel kuddes, rijkdom, zilver en goud (Gen 13:2). En ook wij als christenen hebben een algemene bestemming: “Ga dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen.” (Mat 28:19).
Onze reis
En God doet het nog steeds zoals Hij het deed met Abraham. Hij geeft ons punten op de horizon om ons op te richten. Profetieën, dromen en woorden over onze toekomst, dingen die Hij in ons hart heeft gelegd. En dan heeft Hij ons dus een opdracht gegeven om ons terwijl we daarnaartoe onderweg zijn, bezig te houden.
Maar we hebben natuurlijk een beter verbond met betere beloften (Heb 8:6), dus we hebben een bonus ten opzichte van Abraham en Zijn naam is de Heilige Geest. En Hij heeft als taak ons helpen en zal ons helpen met dingen in de toekomst (Joh 16:13). Hij spreekt met ons over wat we moeten doen, leidt ons in onze beslissingen (bijv Hand 8:29, Hand 13:2, Hand 16:16-17). Dat is pas een bonus!
Bestemming bereikt
Dus als ik nadenk over wat voor prachtige wereld er precies verscholen ligt in die stip aan de horizon (en me frustreer dat ik er nog niet ben), ga ik altijd (uiteindelijk) weer terug naar God om te luisteren naar wat de stappen voor nu zijn die ik met Hem kan nemen. En dan mijn vertrouwen op Hem te stellen dat als ik dat volg, ik uiteindelijk bij die stip op de horizon terecht kom en het nog veel mooier en beter wordt dan ik me nu kan voorstellen.
