Forum voor Democratie heeft de provinciale staten verkiezing gewonnen, en gelijk vliegen er bedreigingen naar het hoofd van Thierry Baudet. Er is een 21-jarige vrouw opgepakt die het geweldige idee had om te zeggen: “Als je Thierry dood wilt schieten, roep dan paf” (filmpje). Ze meende het niet serieus en Baudet heeft heus niks van haar te vrezen, maar ja ze wilde gewoon protesteren tegen xenofobie en racisme…
Natuurlijk zijn er altijd gekken die rare dingen doen (bijvoorbeeld aanslagen plegen…). Of mensen die te ver doorschieten in hun punt dat ze willen maken. Sterker nog, daar zijn we in Nederland zo goed in dat we daar zelfs een spreekwoord voor hebben: ‘het doel heiligt de middelen..’. Een soort excuusspreekwoord om dingen te mogen doen die we eigenlijk niet mogen doen, maar ja we doen het toch, want het is nodig… En natuurlijk heeft onze arrestant gelijk, als ze zegt dat racisme niet iets goeds is. En Nederland is ook steeds meer gepolariseerd geraakt de afgelopen jaren, maar daarom hoeven politici nog niet dood…
Totalitaire tolerantie
De laatste jaren is tolerantie als maatstaf steeds sterker vertegenwoordigd in de Nederlandse maatschappij. Waar vroeger tolerantie één van de waarden was die Nederlandse belangrijk vonden naast andere waarden zoals naastenliefde, eerlijkheid etc., is het nu voor steeds meer mensen dé waarde bij uitstek die hun levensvisie definieert. Als je dat niet als waarde hebt, wordt je ook als snel aangevallen, bekritiseerd en komen er protesten tegen jou. Niet alleen tegen je menig, nee tegen jou zelf… Want de enige mening die je niet mag hebben, is dat je intolerant bent (ironisch hè?). Of het nou richting de islam, lgbt, vluchtelingen of een andere groep is, dan ben je gewoon een slecht persoon in de ogen van de meerderheid(?!) van de Nederlanders. Want die intolerante mensen, die moeten we hier niet…
Dat gaat ook samen met het postmodernisme dat steeds meer een leidende ideologie in onze westerse samenleving is geworden. Postmodernisme is heel kort gezegd het volgende idee: “Er is geen absolute waarheid, iedereen heeft hun eigen waarheid, en die moet je zoveel mogelijk met rust laten.” Het grappige hiervan is, dat er bijna een totalitaire manier van tolerantie en postmodernisme verdedigen is ontstaan. Er wordt heel hard gevochten voor regels die iedereen straffen die zich tegen gedrag van minderheidsgroepen uitspreekt. Gevochten om tolerantie het hoogste goed te maken. Gevochten om absolute waarheid te verwijderen en alleen nog persoonlijke waarheid te tolereren.
De gedachtenpolitie
Het wordt (in onze tijd van sociale media) steeds gewoner om te vechten tegen wat anderen zeggen. Kritische woorden over het (gemiddelde) gedrag van een groep, wordt gelijk gesteld aan discriminatie. Een menig die niet accepterend is richting minderheidsgedrag, wordt gezien als xenofoob en iets om die persoon om te veroordelen. Wat zijn deze tolerantieridders zelf aan het doen? Ze zijn intolerant richting iemand waar ze het niet mee eens zijn. Precies wat ze wilden voorkomen in die anderen hun levens dus. (Iets met een balk en een splinter)
Als je dat doorvoert kom je uit op een samenleving waar alles en iedereen een politiek correcte mening heeft, en alles wat daarvan afwijkt bestraft wordt. Als je ooit Engels literatuurboeken hebt gelezen (moeten lezen…), doet dit je misschien wel denken aan George Orwell’s boeken. Iedereen moet hetzelfde denken en zeggen, en als je daarvan afwijkt, wordt je genadeloos bestraft. Ook niet zo gek dat er dan als reactie partijen opkomen zoals de FvD en PVV die een tegengeluid laten horen.
De twee problemen van de tolerantieridders
Uiteindelijk kom je als tolerantieridder uit op twee fundamentele problemen: Opgelegd respect en gebrek aan absolute waarheid. In de eerste plaats is er absolute waarheid nodig om een functionerende maatschappij te hebben. Bijvoorbeeld moord moet iets zijn wat absoluut fout is. Maar ook voor iets minder grote dingen, is er een standaard nodig voor wat ‘goed’ en wat ‘fout’ is. De democratische oplossing is daarin niet altijd de beste (Hitler is ook ooit met grote meerderheid verkozen…). Ook ”het moet voor de groep zo goed mogelijk uitpakken’ (het utilitarisme) is niet de hele oplossing. Ook hier kan er weer één persoon opgeofferd moeten worden voor het geheel. Er blijven fundamentele waarheden nodig, fundamentele standaarden en rechten.
En natuurlijk is opgelegd respect ook geen houdbare positie. De tolerantieridders eisen eigenlijk een respect voor de mening, eigenschappen en handelingen van (leden van) een groep, zonder een ‘vooroordeel’ te hebben over de inhoud daarvan. Maar respect en acceptatie is iets dat verdiend moet worden. Niemand zal het respecteren of accepteren als zijn kind door een vreemdeling in elkaar wordt geslagen. Dat respect verdien of verlies je door je gedrag, je meningen of eigenschappen. En ik mag zelf weten of ik iemand wil accepteren en respecteren of niet.
God’s ogen
Nou ja, als niet-christen dan… Christenen krijgen van God de opdracht om alle mensen te eren en lief te hebben. Maar het is in de context van de Bijbel essentieel om een verschil te maken naar de houding tegenover de persoon en tegenover wat de persoon doet! De Bijbel zegt namelijk zowel: God houdt van de wereld zoveel dat Hij Zijn Zoon heeft gegeven (Joh 3:16), als: haat zonde (Rom 12:9). God kan heel goed houden van iemand wiens gedrag Hij haat, en Hij vraagt ons hetzelfde te doen.
En dat is niet onze menselijke natuur, zo zitten wij zelf niet in elkaar. Maar God kan wel zo naar dingen kijken. Hij zegt: Ik hou van en accepteer leugenaars, maar verafschuw liegen. Ik hou van en accepteer moordenaars, maar verafschuw moord. Maar ook, Ik hou van en accepteer transgenders, maar verafschuw transgenderisme. Of: Ik hou van en accepteer vrouwen die abortus plegen, maar verafschuw abortus.
De Christen: Absoluut tolerant en absoluut intolerant tegelijk
Je zou dus kunnen zeggen dat we als christenen absoluut tolerant moeten zijn naar alle mensen. We moeten ze allemaal eren en liefhebben. En tegelijkertijd moeten we ook absoluut intolerant zijn. We moeten kwaad en zonde haten en verafschuwen.
En dat is de balans die we moeten vasthouden als christenen. Niet samen met extreem rechts alle moslims haten, maar wel kunnen zeggen dat het een religie is die preekt die iedereen die niet moslim is dood moet. Homo’s liefhebben en accepteren zoals ze zijn, maar tegelijkertijd kunnen zeggen: Homofiel is niet iets wat je bent. Transgenders liefhebben, eren en goed behandelen en tegelijk kunnen zeggen: er zijn maar twee geslachten en dat is je biologische geslacht. Oftewel: inhoudelijk waarheidsgetrouw te zijn en persoonlijk liefdevol. Dat is de enige vorm van tolerantie die God tolereert.
